กอไผ่

ในขณะที่เราเดินไปตามเส้นทาง

เราจะสามารถเข้าใจถึงความรู้สึกของเชลยศึกในขณะนั้นได้เป็นอย่างดี

เนื่องจากทรัพยากรสิ่งเดียวที่เขาสามารถพบเห็นได้ในขณะนั้น

ด้านขวามือของท่านคือเส้นทางที่เชลยศึกเคยใช้ตั้งแถวเดินจากค่ายที่พักสู่พื้นที่หน้างานที่ไปขุดเจาะหิน ในขณะที่เราเดินลงไปตามเส้นทางของเราสู่จุดรับฟังข้อมูลจุดที่

เราจะสามารถเข้าใจในความรู้สึกของเชลยศึกในขณะนั้นได้เป็นอย่างดี เนื่องจากทรัพยากรสิ่งเดียวที่เขาสามารถประสบและพบเห็นได้ในขณะนั้นก็คือต้นไผ่สูงโปร่งที่ขึ้นเป็นกอใหญ่ๆ ซึ่งท่านจะพบเห็นได้ทั่วไป ณ ที่แห่งนี้

ต้นไผ่เป็นพืชที่นำมาใช้งานได้เกือบทุกส่วนแม้จะตัดมาใช้งานได้ยากแต่ก็มีความยืดหยุ่นและความอ่อนนุ่มพอที่จะนำมาใช้งานได้แทบทุกอย่างในระยะเริ่มต้นเชลยสงครามใช้ต้นไผ่มาสร้างระบบรับส่งน้ำที่ซับซ้อนใช้ต้นไผ่มาทำเป็นกระบอกรองน้ำสะอาดสำหรับดื่มนอกจากนั้นยังใช้ทำเตียงไม้ไผ่ เปลไม้ไผ่ เฝือกไม้ไผ่

เสายืนสำหรับสายน้ำเกลือไม้ไผ่ ภาชนะสำหรับรองอุจจาระหรือปัสสาวะข้างเตียงสำหรับคนป่วยที่ทำจากไม้ไผ่

พวกเขาสร้างสะพานโดยใช้นั่งร้านไม้ไผ่เนื่องจากไม่มีตะปูหรือลวดเถาวัลย์ที่ได้จากป่าจึงถูกนำมาเป็นเชือกมัดผูกนั่งร้านต่อกันพวกเขาเรียนรู้ที่จะใช้ไม้เท้าไม้ไผ่และใช้ก้านไม้ไผ่เป็นราวตากผ้าพวกเขานอนในเรือนไม้ไผ่ที่มีพื้นทำจากเปลือกไม้ไผ่พวกเขาใช้ท่อนไม้ไผ่มาหามก้อนหินและบางครั้งยังต้องทานอาหารจากจานไม้ไผ่อยู่บ่อยๆไม้ไผ่ยังถูกใช้เป็นฟืนหุงต้มให้ความอุ่นเวลาหนาวให้แสงสว่างเวลากลางคืนและแม้แต่ถูกใช้เป็นคบเพลิงสำหรับงานสวดศพเมื่อครั้นมีคนเสียชีวิตเถ้าที่ได้จากการเผาศพของผู้ที่เสียชีวิตก็ยังถูกเก็บไว้ในกระบอกไม้ไผ่ที่ตัดมาจากต้นไผ่สดๆ

คุณบิลดันน์ เล่าจากความทรงจำว่า

                                                “พวกเรานะไม่สามารถมีชีวิตได้ถ้าหากขาดต้นไผ่ ทุกอย่างที่พวกเราทำ

                มีต้นไผ่มาเกี่ยวข้องอยู่เสมอเราอยู่ได้ด้วยต้นไผ่จริงๆ

                ตามจริงแล้วมันก็ไม่มีอะไรมาทดแทนได้เลยในฐานที่พักแห่งหนึ่ง

                เรายังใช้ต้นไผ่มาสร้างเป็นห้องเก็บศพเลย

                มันเป็นเพียงเรือนที่เก็บศพชั่วคราวที่ทำจากต้นไผ่

                และครั้งนั้นมีเพื่อนเชลยตลกนายหนึ่งจากหน่วยของเราเป็นคนตัวเล็กๆ

                และก็คืนนั้นเป็นคืนที่ถึงคราวของเขาที่ต้องหามศพผู้ตายไปเก็บไว้ที่ห้องเก็บศพ

                หลังจากที่เขาหามศพรายแรกเข้าไปแล้วเขาก็กลับมาหามศพต่อไป

                และในขณะที่เขาวางศพนั้นลง

เขาได้ยินเสียงลมหายใจอย่างแรงออกมาทางปอดของศพนั้น

                เขากลัวมาก ถึงกับวิ่งผ่านทะลุผนังห้องเก็บศพที่ทำด้วยไม้ไผ่ออกไป

                โดยไม่ได้ออกทางประตูด้วยซ้ำ และไอ้ช่องเปิดที่เขาวิ่งผ่านนั้น

                ยังมีให้เห็นอยู่ในตอนเช้าเนื่องจากเขาวิ่งผ่านทะลุไปเมื่อคืนนี้”

ท่ามกลางคุณประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่ประการต่างๆที่ต้นไผ่สามารถให้กับเหล่าเชลยศึกได้แล้วยังมีความร้ายกาจของต้นไผ่ที่ทำให้เขาเหล่านั้นเข็ดขยาดได้เช่นกัน

การที่ต้องถางพื้นที่ที่เต็มไปด้วยต้นไม้เป็นงานที่ยากลำบากที่สุดชิ้นหนึ่งส่วนแหลมคมเยี่ยงเหล็กของต้นไผ่สามารถบาดเฉือนร่างกายของเหล่าเชลยศึกได้อย่างถึงเลือดถึงเนื้อและทำให้เกิดแผลเปื่อยพุพองได้อีกด้วยกอไผ่จะมีรังต่อและแมลงที่กัดต่อยคนครบถ้วนทุกชนิดและที่แน่นอนที่สุดไม่มีใครสามารถรอดพ้นจากการเฆี่ยนตีด้วยก้านไม้ไผ่จากผู้คุมได้เช่นกัน

บันไดเหล่านี้หมุนเวียนไต่ลงไปร่องเขาที่ที่พวกเชลยศึกต้องขุดเจาะหินไปในที่ที่ต้องเตรียมการไว้ ให้รางรถไฟวิ่งผ่านภูเขา จากที่นั่นไปถึงจุดรับฟังข้อมูลจุดต่อไปก็ค่อนข้างไกล  แต่เรามีสิ่งที่ทำให้ท่านสามารถพิจารณาได้มากพอสมควร  ตามทางที่ท่านได้ผ่านมา  ท่านได้เห็นแผ่นกระดาษให้ข้อมูล ไม้หมอนดั้งเดิม รางรถไฟ อีกทั้งเจ้าหน้าที่  เช่นเดียวกันอีกทั้งความทรงจำที่สะท้อนให้ท่านได้เห็นภาพ  เพียงแต่จิตนาการตามว่าเส้นทางตลอดสายนี้ ถูกแกะสลักจากภูเขาด้วยมือ และด้วยการย้ายก้อนหินทีละชิ้น